At sinundot pa ang babala. Isang ale na nanghihingi ng limang-pisong barya. Ngunit sa halip na pera, tinapay ang ibinigay ko sa kanya. Tinanggap n'ya ito ng walang hanihu-haniha. Tumitig pa sya sa akin na waring galit pa ang mga mata...
At naupo pa sa aking harapan. Sabay dinukot sa bag mga pera niyang napalimusan. Waring nagpapahiwatig na ito ang kanyang kailangan. Sabay naupo sa kanyang tsinelas at lumupagi sa harap ng tindahan...
At muli siya'y tumitig ng nanlilisik. Tinakpan ang numero at hindi bumibitaw sa pagtitig. Hindi ako nakagalaw, pinagmasdan ko lang siya ng matuwid. Ang mukha niyang kanina'y nanlilisik. Ngumingisi na para bang disipulo ni Hagupit...
Dahan-dahan siyang bumubulong. Nagsasambit ng kung anong orasyon. Nakaharap sa kanluran kung saan lumulubog ang panahon. Ano ang kanyang ibig ipahiwatig, tinanong ko siya ng ano yon?...
Ang impierno ay unti-unting papalapit. Susunod ang gutom, pait at sakit. At ang tao na walang makain, tumataas ang hinanakit. Kasunod na nito ay ang sindak at ang matinding-galit...
≈
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento