Nagbabago bawat nilalang sa loob nitong kagubatan. Kulay, hugis at kaanyuan umaayon sa kapaligiran. May lumalaki, may lumiliit. May singkintab ng sasakyan. May nabubuhay kahit hindi kumain ng isang buwan...
Langgam ay naghugis eroplanong bakawan. Ibong mandaragit na natutong gumapang. Balahibong ginintuan, kulay bumbilya ng kanluran.
Mga salita nila'y hinuhuni ng ilog sa bilog na buwan...
At sa gabi'y may nanlilisik. Mababangis na hayop na mapanlupig. Kumakain ng laman, ito ang kanilang nais. Ito ang kanilang paraan upang manatiling mabangis.
At meron din naman mga laman-lupa. Meron din mabait karamihan walanghiya. Kukuhitin ka ng kukuhitan hanggan sa ikaw ay mabigla. Pero hindi naman nananakit ayaw lang nilang nagagambala.
Sila ang naghubog nitong gubat na pinagpala. Sila ang tagapagbantay sa mapaglabis at walang awa. Sila ang tagapanatili ng magagandang dakila. Sila ang tagasunod ng batas na mahiwaga...
The best and most beautiful things in the world cannot be seen or even touched. They must be felt with the heart. -Hellen Keller
¤
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento