
Minsan ang tao ay nawawalan ng pakiramdam. Puso niya ay tumitigas na parang bato, parang bakal. Nabubuyo sa tawag ng kagustuhan. Na hindi mo ma-antig at hindi mo mapigilan...
Mahirap pakiusapan, mahirap pakisuyuan. Mag-aaksaya ka lang ng panahon. Walang kahihinatnan. Kahit lumuha ka pa ng bato. Sakit lamang ang mararanasan. Magagalit ka lamang, huwag mo itong papatulan...
Ang sagot marahil ay tumayo. Magsikap ka at sumuko. Magtiyaga at magtiis, iwaksi ang siphayo. Tatagan ang sarili sa panahon ng pagkagupo. Asahan mo balang araw, ikaw naman ang sinusuyo...
B-)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento