Ako si Diko, Diko Mawari. Ipinaglihi sa tawa, iyamot at pighati. Kaya ang hitsura ko ay hindi mo mawawari. Parang umiiyak na para ring ngumingiti...
Bug-bog ako tukso, hindi ko na mabilang. Tumigas na ang puso, manhid na ang katawan. At sa tuwing mapapaharap sa salamin ng kasalukuyan. Nangingiti ako dahil gwapo din naman...
Payo ng kaibigan ko, magpa-surgical daw ako. O di kaya ay magsuot ng maskara at sumbrero. O 'di kaya'y mag-artista na lang daw ako. Katawa-tawa na daw, kahit wala pang dayalugo...
Mukha daw akong balut na bulok. Kahit aso raw ay iiling at kukunot. Pero inspirasyon daw ako nitong mga bugok, ng mga bobo, mga pangit at yaong mga hambog. Dahil wala ng tatapat pa sa hitsura kong unique na kuyumos...
Ayos na ayos! Patok na patok! Sa tuwing may fiesta, palaging kalahok. Laging panalo, laging namumukod. Sa palakasan ng hagalpak, tawanang kalugod-lugod...
Minsan lang ay may sumasagi, dito sa isip ko. Hindi ko mawari kung ako nga ay tao. Marahil ay subalit nga, datapuwat at siguro. Ganoon pa man ay baka nga. Palagay ko rin ay dahil ano...
Ako, ako, ako si Diko.
★
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento